Disa poezi për fëmijë

Gëzim Ajgeraj

www.gezimajgeraj.blog.com
www.metaforapoetike.de.vu

LARG ATËDHEUT


Përtej atëdheut të trazuar
Nga mallë i zjarrtë i shkrumuar,
Në vetmi i harruar
Dhe me zemër i coptuar.


I munduar e i përqeshur
Pa të sotme e pa të nesërme,
Mëshirës së huajë fluskë e tretur
Pa fole pëllumbë i mbetur.


Diku largë rrezon një shpresë
Të mbanë pengë të djegë pa besë,
Udha e kthimit të kërkonë
Dhe nga ëndrra ajo të zgjonë.
Zvicër,18.2.99


ROJA E SHTËPISË

Këndon gjeli mbi çatinë,
Në pyllë një dhelpër ulurinë.

N`kope një qengj blegëron,
Ujku nga pylli e dëgjon.

Xiu, xiu, xiu bën bleta në kosh,
Një arush kërkon lëmoshë .

Por qeni larush ka bërë benë,
Këmbë e bishave këtu s`do shkelë.

Zvicër,10.Prillë, 2001.

PYETJET E VJOLLCËS

Kur pranverën e sjellë prilli,
Ku e merrë vallë këngën bilbili.

Kur borën të tërën dielli e treti,
Nga e morri blerimin gjethi.

Kur rrezet e diellit e mbulojnë tokën,
Kush ia dhuron lules aromën.

Kur oxhaku se tymon shtëpinë,
Nga e merrë dielli ngrohtësinë.

Vjollca e vogël kështu e pyet babanë
- Çupë e mirë, - i tha, rritu, rritu edhe ca.

Dhe përgjigje do të merr,
Nga natyra shend e verë.

Zvicër,10.Prillë,2001

FUSTANI I VJOLLCËS

Mami Vjollcës ia ka blerë
Një fustan për pranverë.

U thotë luleve - pa shikoni ,
Për bukuri, dot s`ma kaloni.

Çupën mami e lavdëron :
Sa bukur t`rri ky fustan.

Vjollcës sa shumë i qesh fytyra
I ka lulet nga e gjithë natyra.

GËNJESHTRA

Mamaja tha kush ka ngrënë rrush,
Faji është jetim se pranon askush.

Unë tha të vërtetën do ta zbuloj,
Më mirë vet le të tregoj.

Kur i tha Vjollcës , kjo u hidhërua :
- Ky faj s`më takon mua !

As Ardi i mërrolur këtë se pranoj ,
- Kush hëngri rrush le të tregoj.

- Hape gojën Ardi, motra i tha,
Dhëmbët e skuqur ia pa.

- Të thashë Ardi , mos gënje,
Gënjeshtra i ka këmbët e shkurta, thuhet te ne.

INATI I SHOKËVE

Dy shokë të mirë u zunë njëherë
Të inatosur s`lëshonin pe`

- Ha ha ha more Lon,
Për inatë ti s`ma kalonë.

I tha Beni, lëre atë punë,
Për inatë, ja ku jamë unë.

Të dy ngulën këmbë në baltë,
Dhe kështu i zuri e errta natë.

Një gjysh kaloi aty pari:
- Cili është nga ju gomari?

Shokët u shikuanë sy më sy
Dhe u penduan që të dy.

KUSH PUNON KA

Gjyshi pemën e ka prerë
Se molla s`bëri këtë herë

Edhe lepurin e dënoi
Përse lakrat ia dëmtoi

Edhe qenin e qortoi
Pse hajdutëve s`u vë rojë

Ndërsa maces gishtë i mati
Ruaje mirë miun te djathi .

Hë pra gjyshi mirë e tha
Kush punon për të ngrënë ka .



DORDOLECI

Topa topa
Në obborr,
një dardalec
bëmë me borë.

Një enë bakri
Përmbi kokë,
E nga pendlat
I bëmë flokë.

Edhe fshisë
I vendosëm n`duar,
Pataj n`shtëpi
Shkuam, nxituam.

Por pas pak
Kish ngrohë diell,
punën tonë
E kishte shkrirë.


TOPI I BENIT

Herë andej, herë këndej
Luante Beni pa ia nda,
Por për befasi topi larosh
Pas një gjuajtje në therrë i ra.

Nga një shpuarje
shshsh - u ç`fry topi,
Beni sa u skuq
nga sytë i rrodhi loti.

Topi Benit fort i dhimbsej
Se ruante shumë kujtime,
Ia bleu gjyshi me dëshirë
Në Kosovë për ditëlindje.

Me vehte e solli këtu në Zvicër
E ruante me zili,
- S`ka gjë jo, nuk merakosem
gjyshi më dërgon një top të ri.

TE KRONI I LAGJES

Tek kroni i lagjes
Lozin shumë fëmijë,
Pinë ujë të ftohtë
Freskohen pran tijë.

Herë këndojnë këngë
Dhe pastaj vrapojnë,
Nën hije të arrës
Librat i lexojnë.

Dita ikë shumë shpejtë
Nata e sjellë qetsinë,
Me bukuritë e fshatit
E kalojnë fëmijërinë.


PËRRALLAT E GJYSHES

Mblidheshim si fëmijë
Rreth gjyshes pran votr
Me atë zë kumbues
Përralla na tregonte.

E dëgjonim gjyshen
Me shumë kënaqësi
Për ujkun e qegjin
Dhe fatin e tijë

Gjyshja s`lodhej fare
Fliste pa pushuar,
Rriteshim pran saj
Përralla duke dëgjuar



NË TREN

Treni i zi ishpejtë
nxiton mbi binarë,
-Ah kjo rrugë e mërgimit
si nuk ka të ndalë?!

Besa nga dritarja
Sa me mall vështron,
Lotë nga sy i rrjedhin
zemra i qan, s`pushon.


Përshëndet me dorë gjyshen
Treni n`horizont humbi,
me shpresë mbeti Besa
se mërgimit do ti arrij fundi.

DITA E PARË NË SHKOLLË

Në klasën e pestë
Erdhëm në mërgim,
Nisëm dhe në shkollë
Bashkë me vëllaun tim.

Ditën e par të shkollës
si nuk e harruam,
Asnjë fjalë të mësuesit
Dot nuk e kuptuam.


Edhe shokët e shoqet
Diç seç përshpërisnin,
Ne i rrudhnim krahët
Asnjë fjalë nuk flisnim

Kur mësuam gjuhën
Sa shumë u gëzuam,
Por dita e parë e shkollës
Mbet e pa harruar.

15.12.89

ERNESI I VOGËL

Ernesi i vogël
Me faqet si mollë,
sa me gëzim shkon
në shkollë, në diasporë.

Shkruan gjermanishtë
Oh sa bukur fletë,
Por nuk di të shkruajë
Në gjuhën e vetë


-Mami kamë vendosur
S`humbas kohë dhe pikë,
Do t`mësoj të shkruaj
Dhe të lexoj shqip.

Sa shpejtë që mësoi
Prindërit sa u gëzuan,
Shokëve në Kosovë
Shqip tashti u shkruan.

MALLI I VOGLUSHËVE

Ulur në një kopshtë
Sa gjatë bisedonin,
Kujtime nga kosova
Voglushët evokonin.

Beni fletë me mallë
Për shokët e klasës,
Ardi e kujtonë
Lojën n`fushë të lagjes

Pastaj zëri u kumboi
Nisën të këndojnë,
Jetën në mërgim
Me këngë e mallkojnë.


Zvicër,3 prill 2000


XHAXHI PIKTORI



Një mbrëmje me babain
Në banesën tonë,
Erdhi një xhaxha
Na ishte piktor.


Mbi letër të bardhë
Filloi të vizatoj,
Mua dhe vëllaun
Bashkë na portretoj.

Sa më magjepsi
mjeshtëri e tijë,
për artin e bukur
më shkrepi dashuri.

28.1.99.Zvicër

FËMIJA REFUGJATË


Në fytyrën e zbehtë
E syrin e tijë,
Një pamje Kosove
Përpara më rri.


Dhe Lulin e Vocërr
Para ma ofronë,
Rrobat e veshura
Kur ia shikonë.


Si ta shkuli zemrën
Dhe këtë dashuri,
Ta shohë voglushin të gëzuar
Në atëdheun e tijë.

31.1.99.Zvicër

LOTI I GJYSHES


Udhës së mërgimit ikën
Gjyshja mbet e vetmuar,
Me lotë nëpër faqe
Dhe shami në duar.



Sa shumë u dhimbsej gjyshja
Nga kujtimet s`largohet,
do të vijë ditë e bardhë
nipat me gjyshen t`përqafohen.