BALADË PËR LIRINË

Gëzim Ajgeraj

BALADË PËR LIRINË

Dhe nata e gjatë vërbonte
E hynte terri kobi kullave
Nata arbërore s'mbaronte
Në pritje te dritës
Nëpër rënjet për
për rrezenn e dritës
pëllumba bëheshim
kodrat shtrydheshin lulëkuqeve

2.
dhe terri s'hiqej
e nata zgjatej

korb mbi kulla

me mortjen përditë piqeshim
me këngë e benim vdekje

për ardhjet e bardha

forcë dhembjen
gure lotin

zjarr në zemra

me kënën që na vlonte në gji
e shkruanim dashurinë për atdheun

dhe sa dpo na e ndrydhnin jetën
këngët tona s'shterreshin
ninullave në djepa këndohej jeta

3

Sundimtar të vjetër e të ri erdhën
na i përgjakën këgët e kullat
dritën e diellin na e zunë

erdhën me zjarr e hekur
të na i djegin këngët
gëzimet
të na e lidhin gjuhën
që të mos flasë më arbëri
që zot të mos ketë
ky qiell e tokë
të mos kete diell
4.

Na i përgjakën kullat
plisatnë lumenj gjaku rridhte jeta

emrat na i bënë gurë
nëpër rilindjet tona
ty pavdekshme

5.

erdhën korba
me qiellin e nxirë mbi kokë
qiell që na e nxinë
dh hisen e diellit tonë

nga ai mot
diell nuk ngrohu mbi kullën tonë

6
një pishtarë shkrepi me territ tonë
me shkëlqimin e diellit
natës iu thë terri

flaka e tijë u ngritë gjer tek qielli
vërboi terrin
për zogjtë e tijë të vërbuar
që flatronin ngrehinave të rrejshme
e këndonin këngë
për yjet e skuqur mbi flamur
e përtej mbi shkëlqimin e rrejshëm
korbi hante zogjtë e shqipes

7

shkrepi plotë flakë e zjarrë
me shikimin e ngritur kah drita
e me gishtin tregues plotë zjarrë
ndezi kandilat e pa shuar
kullave tona

Një flakë shkëndije
ra si prej qielli
malve tona

www.metaforapoetike.de.vu