Poezi 2008

Gëzim Ajgeraj

DASMA NA MBLODHI SONTE NË SOFËR

Te gëzojmë sonte ti zbrazim gotat
Dhe një urim qiftit të ri
Mëngjes ta bëjmë ti harrojmë motet
Ta shuajmë këtë mall të mbledhë në gji

Gëzuar miq ti cakrrojmë gotat
Dhe një dolli për qiftin e ri
Jemi mbledhë sonte nga e gjithë bota
Në këtë qytet plotë nostalgji

Gëzoni dhe ju të këndojmë sonte
Ta derdhim etjen të mbledhë në gji
Dhe këtë mall të mbledhë nëpër botë
Natyrisht për dhëndrrin dhe qiftin e ri

Le të mbushëlloi kënga dhe ky qytet
Këngën e mallit ta nxjerrim sonte
Urime dhëndrrit shëndet e jetë
Qyteti i besës le të jehoi

*

Kjo dasmë që na mblodhi sonte në këtë sofër
Le të mbushëlloi plotë dashuri
Gëzuar miq në dy gëzime
Natyrisht për dhëndrrin dhe Pavaresinë

Prizren, (funde shkurti) 2008


MIQTË E GËZIMIT

Gjithmonë me miqtë në këtë qytet
E shtrydh dhe kohën e ç'përmallimit
Ju dua shumë ju flas sinqertë
Të sinqertë i dua miqtë e Gëzimit

Jo dhe gjithmonë flasim për varg
i çmallim ditët e përmallimit
Shpalosim motet e ikura largë
urojë mirësi miqtë e gëzimit

Udhëtojmë dhe vargut në Metaforë
Shpalosim numrat e editimit
I tjerrim fjalët hollë e hollë
Me më të mirët miqtë e Gëzimit

Shpalosim mallin rrugëve të qytetit
Përpara lidhjes i shpalosim betimit
Idealistët që ranë atdheut
Më të nderuarit e Gëzimit

Qytetit të Besës tek çmallim mall
Me të sinqertët miqtë e Gëzimit
Takojmë rrallë dhe ndonjë djall
Të sëmurë nga smira ikën zemërimit

Ju them dhe juve pa djallëzi
Ju flasë me gjuhën e përmallimit
Dhe për ju vargëzoj me dashuri
dhe për ju ndjej mall, miqtë e Gëzimit

Ju dua shumë njerëzit e mi
Përvëluar jam përmallimit
Ju falë nga zemra shumë dashuri
Ju më të mirët, miqtë e Gëzimit

Prizren, mars 2008

Gëzim Ajgeraj

VARGJE PËR DUART E NËNËS DHE VRESHTAT

Rrushin që na e shtroi përpara në tryezë
Ruajtë nga dorë e nënës për të shtrejtin mall
Ky fillim marsi na ktheu në vjeshte
Në jam ne ëndërr apo në përrallë

Ruajt e kamë birë këtë rrushe me kujdes
Nepër pritën tënde kthimin nga mërgimi
Është rrush i *kodrës nga tonat vreshtë
dhe plotë mollë e dardhë që mbëltojmë këtij dimri

E fali natyra bëri mrekulli
Si rrushi sivjet s'mbahet mend ndër mote
Kalaveshë të plote rëndonin hardhitë
ah moj nena e ime,
është djersë e ballit dhe dora e jote

***

Kujtimet mi ktheu ballin tek më lëmonte
Kur kisha zjarmi e llastohesha kotë
Me dorën e sajë dhimbjen ma shëronte
Ah dorë e nënës, kjo dorë magjiplotë

Dhe kur vreshta e jonë zverdhej e lëngonte
Në fletë të hardhisë dhimbjen ia lexonte
me duart e sajë vetë e punonte
Në çdo kalaveshë plagët ia shëronte

Sërish rikujtojë kur isha fëmijë
Mbushëllonin në vreshta rrush mollë e pjeshka
Por si vreshta e jonë s'kish rrush në Vërri
Dorë e nenës sime i rritë tonat vreshta

***

Ah ty nëna e ime sot unë të kam faj
N`dorë shaminë përlotur pengë mallin ta mbajë
Të më fal o nënë por unë nuk kam faj
Ka faj ky mërgim që motet i ndajë

Malësi e Vërrinit, mars 2008

* vërri-regjion në jug të qytetit të Prizrenit
* Pas kthimit nga mërgimi