Poezi - Gëzim Ajgeraj

Gëzim Ajgeraj

MBIJETESA E JONË

Na i shtrydhën
Dhe damarët e gjakut
Të na shterroj fara

Me furtunë karpatesh
Na i frynë harrimit

Që filizat e përtëritjes
Të mos na gjethojnë

Na e vranë dhe dritën e diellit
Me terrin e mesjetës
Që të na e shuajnë rritën

Me kokat tona
E ngritën kalanë e lavdisë
Së rrejshme
Deri në Kalamegdan

Me shpata
Me zjarrë
Me hekur
Ruajtën natën tonë shekullore
*
U ngritëm
Nga rrënjë e mbijetesës
Ringjalljes tonë

Kushtrimin e nënlokes
E nxorrëm nga gjiri i dheut
E e bëmë jehonë malesh

Me gjokset e lisave të atdheut
I bëmë ballë furtunës

Kullat, bjeshkët kënduan këngën
E ardhjeve të bardha

Mbi plis shkëlqeu
Dielli i lirisë

17 shkurt 2008

NDRYDHJA E FJALËS

Të ruajtëm në strofullën
E këngëve të pa kënduara

Të ndrydhëm me shpresën e dritës
Për ardhjet e bardha

Ushqyer të kemi me ëndrrat
Deri në agun e mëngjesit

Ti digjesh e heshtur
Pushit të etjes sonë
*
Tani që fluturon e lirë
Flatro bukur
Qiellit të lirisë.

21 shkurt 2008