24 dhjetor 2008

TREGIM-Qastet e dhembjes

Gëzim Ajgeraj



Qastet e dhembjes

Ora dhjetë, e gjeti të zgjuar si zakonishtë vonë, mbrëmë ai kishte bredhur dhëmbjes dhe kujtimeve të shokëve të rënë heroikishtë në vijën e frontit.
Shpeshë sytë ishin mbushur lotë, gjithë natën nuk kishte mundur ti mbyllte sytë, deri para agut të mëngjezit.kafeja çë priste në tavolinën e punës i dukej pelin sa edhe vet nata që kishte ikur, hamendja e bënte nevrik sepse kohën e fundit ajo kishre filluar ta mundonte së tepërmi. Rënja e shokve i kishte hapur një Plagë të re në shpirt. Penda që rrinte prej dy ditesh mbi fletore i dukej se po rrjedhonte gjake e ftonte ne dy luftim aq me tepër dhembja e shpalosjes se kujtimeve shuhej në lotë, parakalimi gjat gjithë asaj nate ja ngacmonte lotin e shpesh ja pushtonte faqet , le te qmallem tha një herë sepse edhe burrat qajne thote i urti , ndersa thenja e nje miku te pendes diku ne nje varge . se
Aje qe ska lote as dashuri ska
E ligshtoje edhe më, syte e mbushur me lote , thirrja e zonjes nga prapa shpines e nxorri nga kujtimet... tu ftof kafeja i dashur, pergjigjja ju dukë e tepert,e lakmonte qetsin deshironte te kthehej kujtimeve ne per banka kur bisedonin me shoket per idealet, lirine e atdheut te rabëruar, per ikjet e zeza e ardhjet e bardha,mendojë në vehte asnje herë nuk e paskam kuptuar se sa e paskan dashur kosoven ata djemte ,dhembja përsëri e pushtoi lavdi ju qoftë pershpetit ne vete, zonja sikur ja kishte kuptuar deshiren qetesishte ishte larguare,ju tani jeni deshmore te atdheut, deshmore te vërrinit, pasi pershperiti këto dy fjalë sikur mori forcë të shfletoje albumit e kujtimeve, thirrjet e tyre nëpër demostrata peripetite e udhtimeve te tyre për në shqipëri, thirrja e mesuesit drejtuar malsise per nje kryengitje te përgjithshme,sukseset ne organizime dhe ne themelimin e uçk-së deri te lufta ne fronte , ofshama e thelle që i doli nga dhemja e shpirtit ja ndërpreu kujtimet , mjafte i tha vetjes mallkoje udhet e mergimit fatin e emrit te mergimtarit. Te fala qe e kishte percjelle qyshë në pranveren e luftes.. pushkë dhe barote do te ju dergojme sa te doni sikur e qetsoje mire tha me vete qe sot per sotë e kemi edhe mergaten ndryshe kush do ta ndihmonte kosoven .dote ju dergojme sa te doni dhe sa te jete nevoja klithi ne vete , deri ne qlirimin e plote, klithmen qe e nxorri nga mlleifi ndaj armikut ndrythte brenda grushtit te djathtë , liria don gjakë tha dhe shterngojë fortë penden mbi fletoren e shënimeve dhe shenoje: ju ishit drita dhe syri i atdheut, me ju ka shkelqime liria pa ju na mbyte erresira, ju lulëkuqet e atdheut, pishtarët e lirise . Sa qaste i shkrepi ideja se veprën e tyre do ta ndriqoje deri ne shkelqime , ditve te bardha qe do te vijnë . Lavdi klithi në vehte, lufta po vazhdonë tha ajo kerkon pushkë dhe barote u zgjua dhe iku udhetimit të fjalës se dhënë.

3. Shtatore , 1998.Zvicër.

http://www.metaforapoetike.de.vu/

Nuk ka komente:

Posto një koment