VARGJE PËR DUART E NËNËS DHE VRESHTAT

Gëzim Ajgeraj

VARGJE PËR DUART E NËNËS DHE VRESHTAT

Rrushin që na e shtroi përpara në tryezë
Ruajtë nga dorë e nënës për të shtrejtin mall
Ky fillim marsi na ktheu në vjeshte
Në jam ne ëndërr apo në përrallë

Ruajt e kamë birë këtë rrushe me kujdes
Nepër pritën tënde kthimin nga mërgimi
Është rrush i *kodrës nga tonat vreshtë
dhe plotë mollë e dardhë që mbëltojmë këtij dimri

E fali natyra bëri mrekulli
Si rrushi sivjet s'mbahet mend ndër mote
Kalaveshë të plote rëndonin hardhitë
ah moj nena e ime,
është djersë e ballit dhe dora e jote

***

Kujtimet mi ktheu ballin tek më lëmonte
Kur kisha zjarmi e llastohesha kotë
Me dorën e sajë dhimbjen ma shëronte
Ah dorë e nënës, kjo dorë magjiplotë

Dhe kur vreshta e jonë zverdhej e lëngonte
Në fletë të hardhisë dhimbjen ia lexonte
me duart e sajë vetë e punonte
Në çdo kalaveshë plagët ia shëronte

Sërish rikujtojë kur isha fëmijë
Mbushëllonin në vreshta rrush mollë e pjeshka
Por si vreshta e jonë s'kish rrush në Vërri
Dorë e nenës sime i rritë tonat vreshta

***

Ah ty nëna e ime sot unë të kam faj
N`dorë shaminë përlotur pengë mallin ta mbajë
Të më fal o nënë por unë nuk kam faj
Ka faj ky mërgim që motet i ndajë

Malësi e Vërrinit, mars 2008

* vërri-regjion në jug të qytetit të Prizrenit
* Pas kthimit nga mërgimi