04 janar 2009

PJESË NGA ROMANI:ROB.ë

Gëzim Ajgeraj

www.metaforapoetike.de.vu
www.gezimajgeraj.blog.com

TREGIM

Në mbrojtje të pozicioneve

Pjesë nga romani; Rob-ë

Deri sa plaku Tafë Vërrini, po rrinte ulur pranë dritares dhe po vështronte përtej saj, shtëpitë e pakta të lagjes që dukeshin nga aty, djali i tijë Shpendi me shokët e njësitit, ende po qëndronin ulur në skajinn e pyllit, ku e kishin gdhirë natën. Ata po vështronin përballë tyre bjeshkën e krykodrës që varej teposhtë deri tek shtëpitë e para të fshatit të ndarë në dy pjesë nga kodra pajtimit në mes dhe lumi që rridhte teposhtë zemrës së fshatit. Në majen e kryekodrës dukej një përzierje e ushtrisë armike që po e vëzhgonin teritorin e fshatrave të Vërrinit dhe qdo lëvizje brenda zonës.
Largë po më duket maja e kodrës, - tha Shpendi, tek po e drejtonte shënjestrën e armës, kah ushtria armike.
Pse? mos don të ja shkrepësh, i tha njëri nga shokët.
Pse jo, por kam frikë se nuk do të arrijë deri atje, plumbi, dhe e lëshoi anash armën e tijë. U mbështet në lisin që ngjitej lartësive, prapa shpinës së tijë, dhe filloi të shikoi qiellin përpjetë.
Dita e dytë e ofenzivës armike, po fillonte, në çastë e pushtuann mendimet, vallë si do të jetë gjendur babai dhe gjyshja, veten e ndiente fajtorë që nuk kishte mundur të gjente kohë të paktën për të i parë, në janë mirë, ju dola nga fjala, - përshpëriti në vete, por babai do ta kuptojë- e inkurajoi veten përsëri, është luftë dhe nuk mundë të i lëshojmë pozicionet.
Fjala, - do të kthehem herë pas here të ju shohë baba, - po e ngacmonte vazhdimisht, ndëkaq rruga drejtë kodrave përpjetë i kishte mbetur si një ndarje e hidhur. Brenga gjithmonë e kishte ngacmuar në do të i gjente gjë babain dhe gjyshen e tijë.
Megjithatë, ata janë në strehimore, të paktë në vendë më të sigurtë, e kishte inkurajuar vehten dhe ishte nisur me shokët përpjetë drejtë pozicioneve mbi kodra.
Derisa shikimin e kishte tretur përtej mbi kryekodër, kujtimet e kishin kthyer tek rruga drejtë pozicioneve që e kishin bërë pas ndarjes me babain.
Mor, po të mos ecim kështu në radhë, se do të na pijë e zeza, po të shpërndahemi pyllit përpjetë, atje në dalje do të bashkohemi, ju dejtua shokëve. Njësiti filloj të shpërndahej, pa folur asnjë fjalë, duke marrë pozicione përpjetë pyllit, dhe duke krijuar një distancë afro dhjet metërshe mes njëri tjetrit, për të vazhduar në brendinë e pyllit, dhe për të dalë përsëri deri në skajin e tijë. Nga ana tjetër e kryekodrës, drejtë daljes së pyllit, fërshkëllenin plumbat e ushtarëve serbë, dukej se lëvizjen e njësitit e kishin hetuar ushtria armike.
Plumbat herë pas here e përshkonin edhe pyllin, një plumbë automatiku, fërshkëlleu krejtë afër Shpendit, lëvizjet në këmbë, tani më ishin bërë të rrezikshme, por ata i mbulonte pylli, megjithatë rreziku sa vinte e shtohej, pylli gjuhej nga të gjitha anët, edhe nga granatat e tankseve armike që gjendeshin ë kodrat për rreth zonës së lirë të shpallur nga UÇK-ja. Tani më të gjithë ushtarët e njësitit, po avanconin drejtë skajit të pyllit, gjithmonë në ecjen barkas deri në skajin e tijë. Një kundër përgjigjie filloi edhe nga ushtarët e njësitit, drejtë pozicioneve armike, pas një shkëmbim zjarri për më shumë se gjysmë ore, Shpendi urdhëroi shokët që të i ndalnin gjuajtjet.
Urdhëri u përcollë nga njëri tek tjetri ushtarë, dhe zjarri pushoi.
Letë krijojmë përshtypjen se jemi zbrapsur, u tha shokëve të njësitit, dhe duhet të hulumtojmë një koridor tjetër, deri sa të krijojmë epërsi me pozicione në drejtim të armikut.
Pas disa qasteve, krismat pushuan edhe nga ana e armikut, ndërsa njësiti tani më e kishte filluar depërtimin në skajin tjetër të pyllit që e shoqëronte gjithë kodrën deri në maja.
Në njërin skajë të pyllit, ushtarët e njësitit u bashkuan të gjithë, dhe pasi e pyetën njëri tjetrin, në ishin mirë, vazhduan përpjetë skajit të pyllit që e shoqëronte një luginë me një rrjedhë të vogël uji.
Dëllinjat dhe lajthishta që e mbulonin anën tjetër të kodrës, digjeshin në zjarre që ishin ndezur nga gjuajtjet e artilerisë armike nga kodrat për rreth që s'po pushonin, mbi shtëpitë e fshatit dhe gjithkah andej nga shihej ndonjë objektë apo edhe stogje bari të fshatarëve granatoheshin pa ndërprerë.
Helikopterët e ushtrisë armike që fluturonin vazhdimishtë lartë hapsirës mbi fshatra, e vëzhgonin situatën poshtë në fshatë dhe iformonin artierinë të vendosur mbi kora për rreth zonës, të cilat pastajë e gjuanin qdo lëvizje.
Duhet të krijojmë distancë në lëvizje - tha; Shpendi, sepse kudo na pretë rrezik nga granatat e artilerisë, edhe nëse biem, jo të gjithë përnjëheri.
Dhe ashtu u bë, njësiti po ngjitej përpjetë skajit të pyllit, duke krijuar largësi mes njëri tjetrit, asnjëri nga shokët e njësitit s'po fliste, të gjithë po i mbanin armët në duar, e qantat me fishekë mbi shpinë dhe me hapat e tyre të fuqishme, po ngjiteshin kodrës përpjetë.
Para se arrinin majën e kodrës, një fërshkëllimë e fuqishme po vinte përpara një granate nga tanku i armikut që po gjuante nga kodra, krismat dhe copat e sajë u mbytën në baltën e një moçalishte, shpërthimi e të cilës ngriti përpjetë copat e dheut e baltës që u përplasën gjithandej.
Vetëm pak metra e ndante njësitin e UçK-së nga vendi i eksplodimit të granatës, njëri nga shokët që ato qaste ishte gjendur fare afër Shpendit, ja vuri dorën mbi kokë dhe u shtrinë të dy prapa lisave, ndërsa copat e granatës dhe balta u shpërndanë gjithandej.
Jeni të gjithë? - pyeti Shpendi deri sa po e kthente kokën mbrapa dhe po i shikonte shokët tek po zgjoheshin njëri pas tjetrit.
Patëm fatë, foli Beka, deri sa po i fshinte copat e baltës që kishin rënë mbi të, ajo ra në vendë të butë, dhe fuqinë e eksplodimit së bashku me copat e sajë ja përpiu dheu - shtoi ai.
Më shumë pate fatë ti e Shpendi, - tha dikush nga mbrapa, ishit shumë më afër sajë.
Krisma e fuqishme, i kishte shurdhuar për një qastë të gjithë, ajo krismë ishte bërë fërshkëllimë në veshët e ushtarëve, që në ato qaste po i fshinin nga rrobat, copat e dheut, që kishin rënë mbi ta.
Të shpejtojmë tha Shpendi, ata na kanë hetuar, dhe ne duhet të largohemi sa më parë nga ky vendë.
Njësiti vazhdoi rrugën me hapa të shpejtuara drejtë kodrës përpjetë rrethit të pyllit.
Nuk kishin mbetur edhe shumë metra, për ta arritur kodrën, njësiti vazhdoi rrugën drejtë sajë, kur e arritën majën e kodrës, Shpendi urdhëroi që të fillonin dhe të i merrnin pozicionet ku i kishin të caktuara më herët nga komanda e zonës. Një nga një, filluan të hyjnë kanalit të istikameve, të hapura shumë më herët nga vetë ushtarët.
E gjithë njëmbëdhjetshja e ushtarëve, u pozicionua istikameve që e përshkonin majën e kodrës si një shirit, prej nga mundë të kontrolloheshin të gjitha lëvizjet e armikut në drejtim të zonës, dhe vazduan të vëzhgojnë për rreth kodrës.
Luftime pati gati gjatë gjithë ditës, shokët e Shpendit u mbajtën të pa lëkundur nëpër pozicione, nëpër atë breshëri granatash që vinin nga tanket serbe të vendosura kodrave për rreth pozicioneve të UÇK-së.
Buzëmbrëmja e solli një shkëmbim të rralluar zjarri, ndërsa kur ra terri, ishin të herë pas hershme gjuajtjet e artilerisë armike, vinte në drjtim të pozicioneve ku ishin të strehuar njësiti i Shpendit..
Ndërsa Shpendi i kishte urdhëruar shokët që të i ndalnin gjuajtjet, sepse ato tani më ishin të kota errësirës që nuk dukej asgjë m'at anë shpatit në drejtim të forcave armike, por edhe i kurseni municionin që ishte aqë me të numruara në qantat e ushtarëve. Ata tani më vetëm po e vëzhgonin teritorin gjithandej dhe qëndronin në gjendje gatishmërie.
Një urdhër nga komanda, urdhëronte që të gjithë ushtarët, natën ta gdhinin nëpër pozicione gjithandej nga ishin të vendosur, për ta mbrojtur zonën e lirë nga ndonjë sulmë tinzar i armikut, që mundë ta ndërmerrte gjatë natës.
Sonte, nuk do të pushojmë fare, - tha Shpendi, dhe fjala e tijë u përcollë nga ushtari i dytë, në të tretin, e kështu me radhë deri tek i fundit.
Asnjëri nga ushtarët, nuk ndezi as edhe më të voglën dritë, as edhe cigare, që mos të hetohej nga armiku, sepse vendi mundë të granatohej çdo qastë nga takset e armikut.
Mëngjezi i gjeti të lodhur e të dërmuar, nga pagjumësia dhe mungesa e ushqimit që s'kishin futur asgjë në gojë, të gjithë po qëndronin nëpër pozicione, dikush prapa një lisi e dikush istikameve, ndërsa përqëndrimi i shikimeve të tyre ishte drejtë kryekodrës, nga po përziheshin ushtarët e armikut.
Do të kemi përsëri luftë, tha Shpendi, tek po i vëzhgonte lëvizjet e ushtarëve të armikut, atje lartë në kryekodër, lëvizjet e tyre na japin të kuptojmë se po ripozicionohen, vazhdoi ai, por ju duhet të i kurseni plumbat në maksimum, çdo plumbë për kokë armiku, sepse nuk i dihet se sa do të zgjatë kjo ofenzivë armike.
Një krismë, nga blinda e ushtrisë armike atje mbi kryekodër, e filloi ditën e dytë të luftimeve, ndërsa jehona e sajë u shpërnda grykës teposhtë malsisë, dhe u mbytë luginave e pyjeve përtej shpatijeve.
Lufta filloi, - tha Shpendi, të gjithë në gatishmëri nëpër pozicione.
Ushtarët, prapa armëve të tyre, filluan të marrin në shënjestër pozicionet armike përballë tyre, në anën tjetër të kodrës.

Gëzim Ajgeraj, tetor 1998

Nuk ka komente:

Posto një koment