PSE TREMBEN MIQTË???

Gëzim AJGERAJ

www.metaforapoetike.de.vu
www.gezimajgeraj.blog.com


TREMBA

Pse u trembë ish miku imë i pendës, as sot e kësaj dite nuk e di. Përmes një komunikimi të herë pas hershëm dhe ndonjë takimi aty këtu në ndonjë aktivitet kulturor, mbanim lidhjet me mikun e pendës. E them mik i pendës, sepse të gjithë ata që mbajnë titullin poetit apo shkrimtarit, i dua ti kem miq. Është ves personal i natyrës dhe sinqeritetit tim. Pikërisht kur i kujtoj këto, më dhemb ikja e ish mikut. Arsyen se gjej dot. Ta them do si do nuk mundem. I kujtoj të gjitha, dhe prapë zanafilla më mungon. Ç'nuk do të bëja të dija mendimin e tij. Hiqej si mik i afërt dhe i gatshëm në çdo kohë, për bashkëpunim në interes të kulturës, aktiviteteve dhe organizimeve tjera kombëtare këtu në mërgim, gatishmëri për antologji e vepra të përbashkëta, etj, etj. Ta pranoja si mik, me fillim, dyshoja në sinqeritet, pa llogaritur në potencialin intelektual të tijin. Megjithatë rrugët e miqësisë dhe komunikimit, i lashë te hapura. Ti kujtoj të gjitha, ndiej siklet për mundin e derdhur kotë. Ti fshiej, nuk bën. Herë pas here kisha bërë edhe recensione për vargjet në librushkat e tija, për ta vënë në binar të letrave. Aq më keq, lavdatat e kishin vërbuar, sa që vërejtjet mes rreshtave nuk i kishte përfillur fare. S'do të konstatoja se e kishte vërbuar nami, por dyshimi i hulumtimit tim, aty më nxirrte. Këtë dyshim, ma kishte forcuar edhe më, tregimi i një mikut tim që e njihte më për së afërmi. Bile kjo ma vërtetonte mendimin se miku i pendës ishte trembur nga ankthi i paragjykimeve të veta, se një ditë mundë edhe të kritikohej vargu i tij nga kritika e ime. Pikërisht kësaj frike kishte ikur ish miku, edhe pse asnjëherë nuk e kisha ngacmuar rreth dobësisë së vargut. Tani më ai është strehuar diku dhe jeton jashtë ankthit, se dikush mundë ta këshilloi a qortoi për vargun. Po, po, ai nuk i kthen përgjigjie kujt, nuk u përgjigjet ftesave ku janë shumica e miqëve të pendës. Ata, nuk e ka fare në qejf ti takoi, ka ikur brenda qetësisë së vetë. Çfar të them, fillimisht isha ndier keq dhe ndieja keqardhje për ish mikun. Një takim mes miqëve të pendës, tek po debatohej mungesa e tij, nuk isha i vetmi që e ndaja këtë mendim. Kjo më qetësoi dhe më dha edhe një mësim të mirë. Miqtë e tillë përpara se ti ofrosh duhet situr mirë personaliteti dhe karakteri i tyre. Fatkeqësisht, jo gjithmonë, i kam rrespektuar rregullat e tilla. Kjo na ka vjedhë shumë kohë dhe mundë e që deomos ka qen e dëmshme për mua. Fatkeqësishtë

29.12.2005, Zvicër