Poezi: Për vargum

Gëzim Ajgeraj

http://www.metaforapoetike.de.vu/
http://www.gezimajgeraj.blog.com/


PËR VARGUN

Gjethet e mendimit rriten
Në kërcellin e ajthshëm të fjalës
Po ku i ka rrënjët lisi i këngës

LISI I DHEMBJEVE

Gurëve të fjalës lëshon rrënjë
bëhet metaforë e plagës
fjala në varg

Dhembjeve e shpalosë lëvozhgën e fjalës
lulkuqe mbushen vargjet
në metaforën e pikëllimit

E ushqej me shpresën e shkëlqimit të dritës
prapë vesë e kapë mendimin
nëgjethet e fjalës

Me se ta vadis mallin
Në këtë vapë fjale
lis i dhembjeve të mia

2004


THATËSI E FJALËS

Kanë shterruar gurrat e mindimit
thatësi e fjalës
u terën vargjet

Alfabeti i ikjeve po digjet mallit
verës pa vargë

Metafora e pikëllimit
i shtrydhë dhembjet e udhëve
as pikë për lotë ska mbetur
për tëia freskuar ballin

as kokërr djerse nuk gjen
pë tye ia shtrydhë zjarrin

vetëm shkrumë
në muzën përvëluar
të mendimit.

shkurt, 2004




PIPAT E FJALËS

Pipojnë ato sytheve të etjes
blerohen lisat e vargjeve
dhembjet harbijnë vargut
stinëve pa arbitë

Bryma e ikjeve i zventonë
pika loti lëngojnë vargut
vapës së mallit

Me pesticidin e etjes i spëkasë
për mbrojtje nga moti i ligë i udhëve
prapë stinëve të mallit zbresin

pipojn ato trollit tëdhembjes
lëshojnë gjethe fjalës
e bëen vargë

dhjetor, 2003


IKJE E VARGË

Je përmallim udhëve në largësi
heshtje e harruar assesi
shpërthim i zjarrit në gji
një pikë loti
ku malli pikonë poezi

Je gjëmë Sharri bjeshkë me dhembje
jo tufë bore e harruar hije
por diell që rrezaton
shtatit të Vërrinit
gjithsesi

Jo lum i shterrur rrjedhës ndër mote
as liqe i tharë verës pa shi
por gurrë Vërrini që shuan etje
vargë i përmallimit
poezi

Je ikje e trazuar botës
zog i arratisur në vetmi
shpresë e mbathcave të kthimeve
vargë i pa shterrur
poezi

E diel, 29.2.2004


VJESHTË NË VARGË

Po thahen degët e vargut
lisi i poezisë u çveshë
vjeshta harboi metaforës

Gjelbrimi i fjalës po zverdhet
lisave të krasitur të vargut
u ngjitën përkushtimet serioze

1999

NDRYSHIM

Kam iur largë
përtej Arbërisë
me ëndrra në duar

i zhuritur mallit
vizatoj kujtimet
e ikjeve

tani po kthehem

asgjë e bukur
s'i paska mbetur lules

e paskan krasitur
nga rrënja
çveshur e kanë

dhe lulkuqen e farës
e fletët
tha i kanë

lulja ime Arbëreshë
në ç'duar paske rënë

11 shkurt 2000


VARGË ME UDHË

Në kullën e mendimit po ndodhë brishtësia
E zeza ka harbuar vargut plotë pikëllim
Një vetmi që djegë është vetë largësia
vjen e zhuritë mbi fjalën me tërbim

Muranave përplaset fjala plot mallëngjim
Ndizen germat flakë deri në harrim
udhët edhe ikjet ndizen përvëlojnë
ky udhëtim ikjeve vargë për metaforë

15 mars 2004, Zvicër