POEZI:ETJE E TRAZUAR

Gëzim Ajgeraj

www.metaforapoetike.de.vu
www.gezimajgeraj.blog.com

HARRIMIT NUK I BESOJË

Ende mbaj shpresë
se ti më do
me afshin e parë

largësia më bën të vuaj
herë herë bëhet
gjelozi

harrimit nuk i besojë
dashuria
është parajsa e ime
ku ti
prehesh

ËNDRRA TË TRAZUARA

Ëndrrat tona
i dogjën këto largësi

si të ia bëjë me udhët
që më mbajnë peng
kësaj nate
dhe kujtimet
Trazuara
për ty


GJITHÇKA U BË ETJE

Me ditën
kur ma fale dashurinë
shpresat u mbëltuan
brenda meje,

ti hyre pa pritmas
mes ëndrrave
plotë buzëqeshje
ndërsa unë humba
brenda teje

gjithçka u shëndrrua
në etje



VARGU M'I BËNË ROJE
DASHURISË PËR TY

Në vetminë e udhëve
Ti më mungonë

s'më ka mbetur asgjë
pos lapsit një copë letër
dhe qiriut

me vargun
e mbajë afër dashurinë
tonë



ENDE KA KOHË

Nëse kam vonuar
e kanë ikur motet
pa ti thënë të gjitha
për atë që dhemb
mes nesh

Largësia nuk i ka zbehur
ëndrrat rrijnë zgjuar
i bëjnë roje
pritjes

ende ka kohë

SHPRESË

Mungesa e jote në
këto largësi, është bërë
zjarr, që digjet në mes
ëndrrat ndrydhen shpresës
se një ditë, sa do e parëndësishme
të jetë ajo, të bjerë në parajsën
tonë, që të na i shtrydhë mallet
që na dogjën

shpresa vdesë e fundit

4 mars 2006, Zvicër